Licht
Zonder licht heeft vorm weinig bestaansrecht.
Eigenlijk doe ik altijd hetzelfde. De hele dag door, zodra het licht wordt kijk ik. Als schilder is het onontbeerlijk om goed te kijken. Dat klinkt als vanzelf, maar ik heb het mijzelf denk ik aangeleerd. Het wordt een tweede natuur. Het lijkt wellicht een wat gemakkelijke stelling, maar wanneer ik er op uit ga, om bijvoorbeeld het riet in het water te zien spiegelen omdat het die dag windstil is en het aan het verkleuren is dan maak ik veel foto’s. Ik loop en draai er omheen zoveel als dat kan. Dan kom ik thuis, (ik ben toch altijd liever een atelier-schilder) en bekijk mijn foto’s. Bijna altijd kom ik tot de ontdekking dat er veel meer gebeurt dan dat ik aanvankelijk dacht dat ik zag. Een eend die bijna onzichtbaar achter de brug zit, de pluimen van het riet gaan veelal dezelfde kant op, het juiste verloop van de verkleuring van het riet, de wolk die telkens aan het veranderen was, noem maar op. Ik kijk hoe het licht op de onderwerpen valt buiten en hoe het licht die vorm weergeeft.
Elke dag, en eigenlijk moet ik zeggen iedere minuut veranderd dat weer. Ik heb weleens gedacht om fotograaf te worden omdat dat veel sneller werkt. Vastleggen in de vorm waarin het zich laat zien, maar dat met al die lenzen is mij veel te technisch en staat voor mij dan te ver van het onderwerp af.
Het is als schilder kiezen. Nu werk ik aan dit doek, waar de hooipakjes aan een kant belicht worden en ze meer diepte en beleving krijgen. Maar inmiddels gaat het buiten betrekken en komen er zware prachtige wolken met zilver omlijnt. Aah, dat wil ik ook vastleggen en het liefst meteen schilderen. Maar nee. Ik ben wel eens een paar jaar uit mijn doen geweest omdat ik te graag wilde. Het gaat hard als je kijkt, en dat heeft niets met inspiratie te maken voor mij. Dat heb ik altijd. Het is meer dat ik moet kiezen en vasthouden en dan leren begrijpen. Elk jaar en elk seizoen. Het licht leidt, ook nu weer.
Huib van der Stelt